Doorgaans is er op de chirurgendagen (overdag) met name plaats voor presentaties over recent uitgevoerd chirurgisch wetenschappelijk onderzoek. Dit jaar werd door de Nederlandse Vereniging voor Kinderchirurgie ook een debatsessie georganiseerd. Onder de noemer "Wat is nou écht kinderchirurgie?" werd een viertal stellingen behandeld. Elke keer was de vraag of een bepaalde aandoening of klinische presentatie nu beter door kinderchirurgen behandeld kan worden of ook door algemeen chirurgen (al dan niet met ervaring met chirurgie bij kinderen) of soms zelfs door een andere specialisme.

De onderwerpen liepen uiteen van de mediane halscyste tot de acute buik bij patiënte onder de leeftijd van 5 jaar. Er werd door alle betrokkenen op het scherpst van de snede gedebatteerd, hetgeen ook meermaals een vurige discussie vanuit het publiek teweeg bracht. De mening van het publiek werd voorafgaand aan het debat, maar ook nadien, gepeild om te zien wat de algemene mening betrof en natuurlijk of deze naar aanleiding van de pleidooien was veranderd. Maar weinig werd echt een unanieme overeenstemming bereikt. Meer werd geconcludeerd dat het toch vooral zo moet zijn dat bij al deze patiënten zaak is dat de expertise (ervaring, kennis, kunde) aanwezig is. Of dit dan een kinderchirurg is die de operatie uitvoert, of een algemeen chirurg die de behandeling doet, is dan wellicht minder van belang. Hetzelfde geldt voor de hele jonge patiënt, waarbij het best zo kan zijn dat een algemeen chirurg bij kinderen bekwaam is in de behandeling bij die patiënt, maar dat overige voorwaarden in het ziekenhuis belangrijk zijn. Denk hierbij aan een ervaren anesthesieteam of de aanwezigheid van een kinder Intensive Care.

Dat twee rivaliserende debatteurs op een gegeven moment een presentatie verstoorden om tijdens het begeleidende "Eye of the tiger" hun skills op de luchtgitaar te tonen, gaf goed weer dat naast tegengestelde meningen er binnen de wereld van de kinderchirurgie en in de periferie de chirurgie bij kinderen met name overeenstemming en goede samenwerking heerst. Naast de juiste expertise op de juiste plek bleek dit op veel fronten toch wel een essentiële voedingsbodem voor hoogwaardige zorg.